تجارب نامساعد کودکی

اصطلاح "ACE" مخفف تجارب نامساعد کودکی است.توجه به این مورد در یک تحقیق پیشرو که در سال 1995 توسط مراکز کنترل بیماریها و سازمان مراقبت های بهداشتی Kaiser Permanente در کالیفرنیا انجام شد ، آغاز شد. در این مقاله بطور خلاصه با این موضوع اشنا می شویم

اصطلاح "ACE" مخفف تجارب نامساعد کودکی است.توجه به این مورد در یک تحقیق پیشرو که در سال 1995 توسط مراکز کنترل بیماریها و سازمان مراقبت های بهداشتی Kaiser Permanente در کالیفرنیا انجام شد ، آغاز شد. در این مقاله بطور خلاصه با این موضوع اشنا می شویم در آن مطالعه ، "ACE" به سه نوع خاص از سختی هایی که کودکان در محیط خانه با آن روبرو هستند اشاره کرد - انواع مختلف سو ء استفاده جسمی و عاطفی ، بی توجهی و اختلال در عملکرد خانه.

یافته های کلیدی ده ها مطالعه با استفاده از داده های اصلی ACE عبارتند از:
(۱)تجارب نامساعد کودکی حتی در میان جمعیت طبقه متوسط ​​کاملاً رایج هستند: بیش از دو سوم جمعیت گزارش می کنند که یک ACE را تجربه کرده اند و تقریباً یک چهارم آنها سه مورد. یا بیشتر را تجربه کرده اند. .

(2) یک رابطه قوی و مداوم بین تجربه ی بیشتر شرایط نامساعد کودکی های و احتمال بیشتر بروز عواقب ضعیف در زندگی وجود دارد ، از جمله افزایش چشمگیر خطر بیماری های قلبی ، دیابت ، چاقی ، افسردگی ، سوء مصرف مواد ، سیگار کشیدن ، موفقیت تحصیلی ضعیف ،زمان بیکاری و مرگ زودهنگام.

ارتباط شرایط نامساعد کودکی با استرس سمی چگونه است؟ تحقیقات شرایط نامساعد کودکی همبستگی بین مشکلات اولیه و نتایج ضعیف در طول زندگی را نشان می دهد. استرس سمی توضیح می دهد که چگونه شرایط نامساعد کودکی ها "بر داخل بدن اثر می گذارند " و باعث واکنش های بیولوژیکی می شوند که منجر به این نتایج می شوند.

در اوایل سال 2000 ، شورای علمی ملی کودک در حال تکامل اصطلاح "استرس سمی" را برای توصیف دانش گسترده علمی در مورد تأثیر فعال شدن بیش از حد سیستم های پاسخ به استرس بر روی مغز در حال رشد کودک ، و همچنین سیستم ایمنی بدن ،سیستم های تنظیم سوخت و ساز بدن و سیستم قلبی عروقی ایجاد کرد.

تجربه شرایط نامساعد کودکی باعث تحریک همه این سیستم های واکنش استرس می شود.
وقتی کودک با گذشت زمان چندین شرایط نامساعد کودکی را تجربه می کند - خصوصاً بدون داشتن روابط حمایتی با بزرگسالان برای ایجاد محافظت تعدیل کننده در برابر این تجربیات ، باعث ایجاد استرس بیش از حد و طولانی مدت می شود ، که می تواند مانند فرسایش مجدد یک اثر سایشی بر روی بدن داشته باشد. مانند روشن ماندن موتور اتومبیل برای چند روز یا چند هفته در یک زمان.

بطور مهم تر ، شورا همچنین تعریف خود از ناملایمات را فراتر از مقوله هایی که در مطالعه اولیه شرایط نامساعد کودکی قرار داشتند ، گسترش داد و علل اجتماعی و سیستمیک - مانند خشونت در جامعه کودک و تجربیات با نژادپرستی و فقر مزمن را به آن اضافه کرد
، زیرا پاسخ بدن به استرس بین تهدیدهای آشکار از داخل یا خارج از محیط خانه تمایز قائل نمی شود ، فقط تهدید را تشخیص می دهد و آماده باش می شود.

یادگیری نحوه کنار آمدن با مشکلات بخشی مهم از تکامل سالم است. در حالی که پاسخ های استرس متوسط ​​و کوتاه مدت در بدن می توانند رشد را تقویت کنند ، استرس سمی یک فعالیت قوی و غیر قابل بازگشت سیستم مدیریت استرس بدن است که در صورت عدم حمایت محافظتی بزرگسالان رخ می دهد . بدون مراقبت بزرگسالان از کودکان برای تعدیل اثرات استرس بی وقفه ناشی از فقر شدید ، غفلت ، سو استفاده یا افسردگی شدید مادر می تواند ساختار مغز در حال رشد را ضعیف کند ، و عواقب و اثرات مضر طولانی مدت بر یادگیری ، رفتار و سلامت جسمی و روانی به همراه دارد.

برای کسانی که شرایط نامساعد زندگی را تجربه کرده اند، امکان تعدیل انها با جلسات درمانی با روانی متخصصان بهداشت ، مراقبه ، ورزش بدنی ، وقت گذرانی در طبیعت ، و بسیاری دیگر با وجود دارد .مهمترین اقدام برای کاهش سطح استرس سمی در کودکان کاهش دادن منابع استرس در خانواده هاست . این می تواند با فراهم کردن نیازهای اساسی خانواده ها و ارایه خدمات دیگر باشد . به همین ترتیب ، تقویت، روابط قوی و پاسخگو بین کودکان و مراقبان آنها و کمک کردن کودکان و بزرگسالان برای ساخت مهارت های اصلی زندگی ، می تواند برای تعدیل کردن اثرات استرس سمی به کودک کمک کند.

پرسش و پاسخ

تروما چیست و چگونه به ACE و استرس سمی متصل می شود؟

در حالی که آسیب تعاریف زیادی دارد ، اما معمولاً در روانشناسی به تجربه ناملایمات یا وحشت شدید - یا واکنش عاطفی یا روانی به آن تجربه اشاره دارد.
مراقبت یا ارایه هر گونه خدمت آگاهانه ، با درک این نکته که اساس درمان رفتارهای مشکل ساز تجربیات نامساعد زندگی یا سایر تجربیات آسیب زاست ، مشخص می شوند ، در برابر این امر پرداختن به آنها به عنوان اقدامات عمدی و / یا مجازات پذیر است.

برای کمک به کاهش اثرات تجربیات نامساعد زندگی چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

افرادی که ناملایمات قابل توجهی را تجربه کرده اند (یا بسیاری از تجربیات نامساعد کودکی ) آسیب های جبران ناپذیری ندارند. طیفی از پاسخ های احتمالی به تجربیات نامساعد کودکی و زنجیره احتمالی آسیب تکاملی آنها وجود دارد که می تواند به فرد کمک کند تا از ضربه ناشی از استرس سمی بهبود یابد.

در شدیدترین انتهای طیف ، مداخلات درمانی وجود دارد ،که از درمان در بیمارستان تا جلسات منظم با یک متخصص بهداشت روان ، که به طور خاص برای مقابله با آسیب جدی طراحی شده اند، تشکیل می شود
مراقبت یا تمرین آگاهانه نسبت به تروما ، شدت کمتری دارد ، اما بر چگونگی کار پزشکان در طیف وسیعی از زمینه ها مانند کارهای اجتماعی ، پزشکی و آموزشی با افرادی که استرس سمی تجربه کرده اند تأثیر می گذارد و آگاهی از آسیب پیش آمده را نشان می دهد و این را در نظر می گیرد

همچنین اقدامات زیادی وجود دارد که می تواند به افراد کمک کند تا اثرات استرس را کاهش دهند - از مراقبه و تمرینات تنفسی ، تا ورزش بدنی و حمایت های اجتماعی.

غربالگری و ارجاع مبتنی بر تجارب نامساعد کودکی یک رویکرد به طور فزاینده ای رایج است که در آن به افراد مبتنی بر بررسی مختصر تاریخچه شخصی تجارب نامساعد کودکی ، نمره تجارب نامساعد کودکیACE داده می شود.
این می تواند یک احساس کلی و غیر اختصاصی از افزایش خطر را بر اساس احتمالات سطح جمعیت نشان دهد ، اما نمی تواند به طور دقیق پیش بینی وضعیت اقتصادی هر فرد را پیش بینی کند.
به عبارت دیگر ، نمره ACE بالا می تواند به عنوان یک غربالگر اول برای شناسایی افرادی که ممکن است از خدمات بهره مند شوند ، باشد ، اما نمی تواند به شما بگوید که به طور خاص در معرض خطر هستید و یا در مورد آن چه کاری باید انجام دهید.

رویکرد ایده آل برای شرایط نامساعد کودکی روشی است که از نیاز به همه سطوح خدمات جلوگیری می کند:
با کاهش منابع استرس در زندگی افراد ، چه نیازهای اساسی مانند غذا ، مسکن و پوشک ، یا منابع استرس بیشتر ، مانند سو مصرف مواد ، روان بیماری روانی ، روابط خشونت آمیز ، جرم در جامعه ، تبعیض یا فقر.
حمایت از روابط پاسخگو با والدین یا پرستار همچنین می تواند کودک را از اثرات استرس دور کند و کمک به کودکان و بزرگسالان در ایجاد مهارت های اصلی زندگی خود - مانند برنامه ریزی ، تمرکز و کنترل خود - می تواند عناصر سازنده مقاومت را تقویت کند. . این سه اصل - کاهش استرس ، ایجاد روابط پاسخگو و تقویت مهارت های زندگی - بهترین راه برای جلوگیری از تأثیرات طولانی مدت شرایط نا مساعد کودکی هستند.

متن کامل گرافیک "ACEs" مخفف "Adverse Childhood Experiences" است.

این تجربیات می تواند شامل مواردی مانند آزار جسمی و روحی ، بی توجهی ، بیماری روانی مراقب و خشونت خانگی باشد.
هرچه کودک ACE بیشتری تجربه کند ، احتمال ابتلای او به مواردی مانند بیماری قلبی و دیابت ، پیشرفت تحصیلی ضعیف و سو مصرف مواد در زندگی بیشتر است.
استرس سمی توضیح می دهد که چگونه ACE ها "بر بدن اثر گذاشته و زیر پوست ما " قرار می گیرند.
تجربه بسیاری از ACE ها و همچنین مواردی مانند نژادپرستی و خشونت در جامعه ، بدون بزرگسالان حامی ، می تواند باعث ایجاد استرس سمی شود.

این فعال شدن بیش از حد سیستم پاسخ استرس می تواند منجر به ساییدگی طولانی مدت در بدن و مغز شود. این اثر مشابه چرخش یک موتور اتومبیل برای چند روز یا چند هفته در یک زمان خواهد بود.

ما می توانیم اثرات ACE و استرس سمی را کاهش دهیم.
برای کسانی که ACE را تجربه کرده اند ، اقداماتی وجود دارد که می تواند کمک کند ، از جمله جلسات درمانی با متخصصان بهداشت روان ، مراقبه ، ورزش بدنی ، گذراندن وقت در طبیعت و بسیاری موارد دیگر.

با این حال ، روش ایده آل جلوگیری از نیاز به این پاسخ ها با کاهش منابع استرس در زندگی افراد است. این می تواند با کمک به تأمین نیازهای اساسی آنها یا ارائه خدمات دیگر اتفاق بیفتد.

به همین ترتیب ، ایجاد روابط مستحکم و مسوولانه بین کودکان و مراقبان آنها و کمک به کودکان و بزرگسالان در ایجاد مهارت های اصلی زندگی ، می تواند به کودک در تعدیل اثر استرس سمی کمک کند.

شرایط نامساعد کودکی در تمام سطوح درآمد و اجتماعی بر مردم تأثیر می گذارد و می تواند تأثیر جدی و پرهزینه ای در طول عمر داشته باشد. هیچ کس که ناملایمات قابل توجهی را تجربه کرده است (یا بسیاری از ACE ها) آسیب جبران ناپذیری نمی بیند ، اگرچه ما باید تأثیرات ضربه را بر زندگی آنها اذعان کنیم. با کاهش منابع استرس خانواده ، تأمین روابط پاسخگو به کودکان و بزرگسالان و تقویت مهارت های اصلی زندگی که همه ما برای سازگاری و رشد نیاز داریم ، می توانیم از آسیب های پایدار پیشگیری و اثر انها را خنثی کنیم.

 یک وب سایت مفید در این زمینه