زردی نوزادی، یکی از شایع ترین بیماریهای دوره نوزادی است که با مشکلات تشخیصی و درمانی همراه بوده و دارای علل زیادی است.
کلوفیبرات یک عامل فعال کننده PPARs* می باشد که باعث افزایش کنژوگاسیون بیلی روبین و دفع آن می شود. کلوفیبرات باعث کوتاه شدن دوره زردی و استفاده کمتر از فتوتراپی می شود. در مطالعات انجام شده تاکنون هیچ اثر سویی از مصرف کلوفیبرات در نوزادان ( با دوز واحد ) گزارش نشده است.
*PPARs: Proxisome Proliferators Activated Receptors.
در مطالعه ای که توسط زاهدپاشا و همکاران بر روی نوزادان برروی 30 نوزاد مبتلا به زردی در 72 ساعت اول زندگی تحت درمان با کلوفیبرات ( 100mg/kg ) انجام شد، کلوفیبرات باعث کاهش سریعتر غلظت بیلی روبین غیرمستقیم شده و موجب ترخیص زودتر نوزادان از بیمارستان شده بود.
در مطالعه دیگر که توسط محمدزاده و همکاران انجام شد، درنهایت نشان داده شد که در گروه تحت درمان با کلوفیبرات ( 100mg/kg )، بیلی روبین توتال سرم به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کمتر بود.
بورگت ( Bourget ) و همکاران که اثرات فارماکولوژیک کلوفیبرات را در نوزادان بررسی کردند، نتیجه گرفتند که یک دوز واحد کلوفیبرات، روش مناسبی برای درمان زردی نوزادان می باشد. مقایسه این مطالعات با سایر مطالعات نشان داد که کلوفیبرات داروی موثری در کاهش سطح بیلی روبین بوده و نسبت به فنوباربیتال، کم عارضه تر بوده و سبب خواب الودگی نوزاد نیز نمی شود.
Ref: Zahedpasha Y, et al. Effect of Clofibrate on Prolonged Jaundice of Term Neonates. Journal Babol University Med January 2009-2010.
نظر منابع بالینی:
1. انجمن متخصصین کودکان کانادا ( CPS ):
⚠️در درمان هایپربیلی روبینمی، مداخلات زیر غیر موثر هستند و توصیه نمی شوند:
◀️ کلوفیبرات
◀️ شیاف گلیسرین
◀️ انمای گلیسرین
◀️ کازئین هیدرولیزشده، وی/کازئین
◀️ ال آسپارتیک اسید
⚠️همه این موارد فقط در کارآزمایی های کوچک دارای اثراتی در کاهش بیلی روبین بودند ولی از نظر پیامدهای بالینی هیچ اثری نداشتند و جز مداخلات غیر موثر در درمان زردی به شمار می روند.
Barrington KJ, et al. The Canadian Pediatrics Society ( CPS ) June 1,2007.